Тағдырлы талант, тағылымды ғұмыр

...Мені көрсе: «Фариза апаңның қасында көп жүрдің ғой, естелік жазып берші» дейтін адамдардың қарасы көп. Көпшілік ортада Фариза ақын жөнінде білгісі келіп, сөз тартатындар қаншама... Апамның өмірден өткеніне он жылдан асса да, халықтың ақынына деген сезімі суыған жоқ, қайта өрши түскендей әрдайым іздейді. Тіпті, маған «Сені көрсек, Фариза апамыз еске түседі, апайды көргендей боламыз» дегенде, кәдімгідей қысыламын. «Мені Фариза апайдай асқақтақтып тұр­ған көңілдерінен шыға алатындай нем бар еді?» деп ой­ланамын... Ал енді апаймен етене араласқан жыл­дарыма келсем, анау айтқандай көп емес... Мен 2002 жылдың күзінде Қызылордадан Астанаға қоныс аудар­д­ым. Ол уақытта апам Парламент депутаты тұғын. Со­дан апам дүние салған 2014  жылға дейін аралас-құра­лас болдық. Ал апамның нағыз жай отындай жар­қылдаған шағы Алматыда өтті десем, дәлелді себептерге бай­ланысты мен оның куәсі бола алмадым. 

Жұрт апамды әулиедей пір тұтты. Оны осы дәрежеге жеткізген ең ал­­­­­ды­мен ақындығы еді. Фариза Оңғарсы­но­ваның ақындығы жөнінде талай көлемді мақалалар, ғылыми зерттеу еңбектер, теле­ха­барлар жарық көрді. Әлі де айтыла, жазы­ла берері сөзсіз.... Өйткені Фариза жырлары­ның қуаты мен шынайылығы халық жүрегі мен санасынан әлдеқашан ойып орын алған. Қазақ­тың алтын құрсағы аман болса, Фариза апай­дан да мықтырақ талай талантты туар-ау, бірақ қанша мықты болғанмен, ақын Фаризаның орнын ешкім алмастыра алмасы анық. Оның өзіндік себептері де жоқ емес. Ақындық қуат бар да, ақындық мінез бар... Апам сол мінездің де ерекше қасиетіне ие. Түсі суықтау, сырт формасы еуропалық си­паттағы оның бейнесі көрген жанды елең еткізбей қоймайды. Әбіш ағам айтпақшы: «шашы бұйра-бұйра қоңыр қыз» – осы Фариза апам. Апам үнемі ой үстінде жүреді. Беталды күл­мек түгілі, сөйлей де бермейді. Не айтса да дәл, нақты, түйінді айтады. Бір қараған адам апайдың бір көргеннен жарқылдап жұрт­пен жақындаса қоймайтын болмы­сы­нан болар, айналасындағылардан хабары жоқ, ештеңені аңдамайтын адам деп ойлап қалуы ғажап емес. Шындығында, мүлдем олай емес! Фариза апай барлық саяси-әлеу­меттік жағдайлардан хабардар болатын. Оны Парламентте сан рет көтерді де. Билік, өнер саласында болсын, қай салада жүрген жан­дардың барлығы туралы өз пікірі, пайы­мы бар еді. Ол өзі жырға қосқан мінез бен бол­мысты өмірінде жұрттан күтті. Ата-баба­мыздан қалған қасиет пен өсиеттің бұзыл­май, маңайындағы адамдардың бойында бол­ғанын қалады. Жұрт бойынан, әсіресе, атқа мінген азаматтардың бойынан қазақ­тың ғажайып мінездерін көргісі келетін. Бірде кем, бірде артық түсіп жататын күнде­лік­ті қарым-қатынаста апай сол қазақы дар­хандықты, салиқалылықты, парасат­ты­лықты, жанашырлықты өзі жасап, көрсетті. Барлық жағдайда қазақшылықты, ұлттың ерекше салт-дәстүрлерін, атап айтсам: нау­қас кісінің көңілін сұрау, алыстан келген ағайынға төр көрсетіп, сый жасау, мұқтаж жан­ға көмек беру, кісіге зиян жасамау, біреуді сыртынан ғайбаттамау, өтірік айтпау, әрқа­шан шындық жағында болу және т.б. хал­қымыздың тамаша қасиеттерін өмірлік қағидасы етіп ұстады. Бұл тұрғыдан келгенде, Фа­риза апай Абайдың толық адамын толық­тыра түсіп, ұлттық рухани кемелдікке кір­шік­сіз жеткен адам. Фариза апам адамдар­дан қандай жағдай болса да, адам болып қалуды күтетін. Қолында билігі барда кісі болып жүріп, қызметтен кеткен соң, сол адамдық қасиеттерінің төмендігін көрсетіп алатын адамдарды жаны жек көрді. Осындай бір оқиғадан хабарым бар. Апам өмірінің соңғы кездерінде ауруы меңдеп, шетелге бірнеше рет барып, ота жасатып келіп жүрді. Әрине, ол сапарларды да Иманғали Нұрғалиұлы Тасмағамбетов, Бақтықожа Ізмұхамбетов, Нұрлан Ноғаев, Қырымбек Көшербаев, мар­құм Бердібек Сапарбаев сияқты т.б. жанашыр інілері ұйымдастырып, ем-домына қаржылай көмектескенінен ел хабардар. Алпауыт мұ­най компаниясында басшылық қызметтегі апай іні тұтқан бір ағамыз, сол уақыттарда апайдың көңілін сұрап хабарласып, ілтипат жасауға қым-қуыт жұмысбастылықтан бо­сай алмады ма екен, інілік жолынан тайып­ты. Әрине, апайға оның хабарласқа­ны­нан ештеңе келіп-кетпегенмен, адамның көңілі, кішінің ізеті деген қасиеттердің болғаны кім-кімге де жылылық сыйлайтын нәрсе ғой. Шетелге барып-келіп жүріп, арасында, ден­сау­лығы жараса, шақырған жерге барып, қонақ болады. Сондай бір жиында әлгі аға­мызға апай: «Осы сен не қылған адамсың, пәлен айдан бері шетелде қайта-қайта ота жа­сатып келіп жүргенімді естіп-біліп оты­рып, «апа, қалайсың?» деуге жарамайтын?» дейді. Әлгі ағамыз ұялғанынан, үн қатпапты… 

«Біздің ел тұтқасын ұстаған жігіттердің, Құ­дайға шүкір, байлықтары қара бастарына же­теді, олар ертең шетелде тұрса да керемет жағдайда өмір сүре алатын жағдайлары бар. Осы жігіттер халықтың арқасында байып отырып, неге елге қарамайтынын, арттарына неге бұрылмайтынын түсінбеймін» деген сө­зін бірнеше рет естідім. Тіпті, бірнешеуіне осы сөзін тіке барып айтқанын да білемін. Осы күні шетелде пәленбай пәтер, сарай, мил­лиардтаған байлығы бар адамдарды естіп, көріп отырып, тағы да қайран Фариза апам есіме түседі. Ақыры, осылай боларын сол уақытта сезіп, шырылдаған екен-ау… Фари­за апам: 

«Асау ғасыр іріні үгіп демің 
бара жатса, сөнердей үміттерім, 
Мен тілеймін: күңкіл мен ұсақтықтан
сақтағай деп даламның жігіттерін» деп өзі жырға қосқандай, адам бойынан тек ірілік пен әділеттілікті, адал ниетті күтті. Күту­мен өтті…
Апамның тағы бір мінезі – өзі жанына жа­қын тұтқан адамдардың алдында құрдай жорғалап, солардың барлық жағдайына алаң­дайды. Айсәуле анамыз (Әбіш ағаның анасы) «қос қозым» деп екеуін бөліп-жармай, егіздің сыңарындай мәпелеген өмір бойғы досы, туысы, ардақты Әбіш ағаны да Фариза апам баласындай қамқорлады. Парламентте депутаттар, оның ішінде Әбіш аға бір жаққа іс­сапарға баратын болса, апай Парламенттің әкімшілік басшыларына телефон шалып: «Анау Әбіш аяқ киімін де қалай киюді біл­мей­ді ғой, қасына Клараны (Әбіш ағаның жары) ертіп жіберіңдер, Әбішке екі адамға іс­сапар жасаңдар» деп тапсырып жатады. Сон­дағысы пендеуи тіршілікке түк қыры жоқ Әбіш ағаның жағдайына баладай алаң­дағаны…

Фариза апай бірде сонау Семейде тұра­тын белгілі ақын Тыныштықбек Әб­ді­кәкімовтің Астанадағы Президент орта­лығында кешін ұйымдастырды. Өз аяғымен барып Семей өңірінен шыққан байшыкеш, қолында қаржысы бар бірнеше азаматқа жо­лықты. Сондағысы «Семейде тұратын та­лант­ты ақын Тыныштықбекті білесіңдер ме?» деп сұрайды алдымен. Олардың шын мәнінде Тыныштықбек түгілі Құнанбайдың баласы Абайды да білуі неғайбыл, бірақ Фари­за апайдан тайсалып, «білеміз» дейді. Апай да соны күтіп тұрғандай: «Білсеңдер, сол жігіттің кеші өтеді, банкетін, қонақүйін кө­те­ріңдер» деп тапсырып, сұп-суық Астана­да жып-жылы кеш жасағаны есімде. Мен сол күні сәл ауырыңқырап тұрдым да, ертерек кетіп қалдым. Кейіннен апаммен сол кеш тура­лы сөз болғанда: «Тыныштықбекті Се­мей­дің Астанадағы кейбір атақты адамдары­ның көзге ілгісі келмегенмен, мен отырғасын, амалдың жоқтығынан қисық әңгімелерін айтпады» деген сөзін естігенімде, «шын та­лант иесінің өзге талант иесіне деген құрметі мен оған «тұмсықтыға шоқыттырмай, қанат­тыға қақтырмай» бәйек болу тек Фариза сияқ­ты ұлылардың қолынан келетінін жүре­гім елжірей мойындағам. Апам кім болса да талантты адамды төмендетіп, көзге ілмей қор­лағанды кешіре алмайтын. Әсіресе, өнер­лі қыздардың тағдырымен ойнағанды, олар­ды қолдамағандарды бірауыз сөзбен сол ме­зетте «сойып салатын». Ондай қорлықтың қа­зір түр-түрін көріп жүрген мен, Фариза апам­ның қасында жүрген кездердің жұмақ­пен тең екенін енді түсінгендеймін… Аймақ­тарға барса, ақын, әнші қыздардың мерейін асырып, олар туралы мақала жазып, апалық ақ тілегін айтып жүретінін «Шашы ағарған қыз» кітабынан көзіміз жасаурай талай оқы­дық… Бір сапарда Фариза апам Шымкентке барғанда, қасына сол аймақтың талантты қыздарының бір шоғыры үйіріліп жинала қал­ды. Елдегі талантты адамдардың ара қа­ты­насынан хабары бар апам шай үстінде Ха­лық ақыны Әселхан апайға қарап: «Әсел­ханжан, сен осы оңтүстіктегі барлық ақын­ның ең біріншісісің, бәрінен биік тұрасың» деп нығарлай сөйледі. Марқұм Әселхан апай Қалыбекова кейіннен маған: «осы біздің оң­түстікте мені де сөз қылатын, жоғары жақ­қа жамандап баратын іні-сіңлілерім бар ғой, биліктегілер де солардың қисық сөздеріне иланып, мені шетқақпайлай беретін. Фариза апамның сол сөзінен кейін, бәрінің үні өшті» деп марқая ризалығын білдіргені есімде. Соған ұқсас тағы бір оқиғаны әлі күнге жүр­ген жерімізде айтып, күліп жүреміз. Маң­ғыстау облысының Астанада өнер күндері өтіп, Маңғыстаудағы «мен» деген өнерпаздар жиналып, бірнеше күн үлкен шаралар ұйым­дастырды. Әбіш аға мен Фариза апа бастап, кере­мет ұйымдастырылған шаралардың куә­сі болдық. Концерттері біткен соң, үлкен­дердің батасын алайық деп дастарқан жасап қойыпты. Жастар сарайының далиған қонақ залы у да шу. Сахнадан екпіндей шыққан өнер­паздар жапырылып келіп, үлкендерге сә­лем­десіп жатыр… Бір сәт, дастарқан басын­да Сержан Шәкірат ағамыз күй төкті… Елеу­сіздеу отырған күйші Роза Айдарбаеваны бай­қап қалған апам: «Роза, сен тарт күйді, ал, дом­быраны» деп бұйыра сөйледі. Сержан аға ке­зекті Роза апайда «амалсыз бергендей» бо­лып қалды. Осыны тағы аңғарған Фариза апай бағанағы сөзін тұздықтай түсіп: «Роза, Маң­ғыстау күйшілерінің ең мықтысы сенсің, қалғандары сенен кейін» деп замандасы Сержан ағаға ащылау әзілдеп, басқаларына қарата сөйледі. Кілең «сен тұр, мен атайын» күйшілер демдерін ішіне тарта қалған сәтте, Фариза апайдың жаңағы тосындау сөзін Әбіш аға іле кетті: «Апаларың жас кезінде нор­мовщик болып жұмыс жасаған, «сен – бірін­ші, сен – екінші» деп таңбалап отыратын әдеті бар» деп үрпиіп қалған жұртты ду күлдірді. Әбіш аға мен Фариза апамның үнемі бірін-бірі толықтырып отыратын әдемі әзілі, зілдей қабылданған сөздерді желпіп тастап, көңіл кірбіңін жуып жіберетін тамаша тандем еді. Одан кейін айтылған не­бір аңыз бен әзіл елдің мерейін біраз аспан­датып қана қоймай, біздердің өмірлік жан азығымызға айналды… Белгілі қаламгер Сауытбек Әбдірахманов «Фариза феномені» мақаласында: «Фариза арқылы біз қазақ әдебиетіндегі ақын қыздарымыздың ғана емес, жалпы қыздарымыздың аз-аздап болса да өзгере бастағанын көрдік. Фаризаның сөзін оқып, өзін көріп, мінезін танып барып, халықтың сана-сезімінде қазақтағы қыз баланың еркөңілділігі, еркіндігі, еркелігі дегендердің бәрінің бағасы білініп, бәсі артып шыға келді. Фариза арқылы қазақта қыз бала қадірлірек бола түсті. Онсыз да «қыз – қонақ» дейтін халық едік, Фариза жыр­лары әйел әлемінің қатпар-қалтарыс­тарын қопара қозғай отырып, ана, апа, әже, әпке, қарындас, сіңлі, қыз бала, жалпы әйел заты ұғымдарының ұлағатын сана-сезімі­мізге сіңіре түсті» деп, апамның осы қасиетін дөп басады. Айтса айтқандай, Фариза апам «Қазақтың қызы қандай болуы керек?» десе, «мы­надай болуы керек» деп әлемге басымыз­ды тік көтеріп көрсететіндей тұлға еді. Осы күні біздің қоғамда әйелді, қызды «төмен етек» санап, төмендету, мұқату тенденциясы белең алды. Қара жамылдырып, қазақтың қызының ай дидарын көрсетпейтін індетке ұшырады. Жазушы Төлен Әбдік ағамыздың бір жерде: «Қыз баланы оқыту, қызметке тағайындау – Ұлттың өсуі» деген сөзін естіп едім. Ал қазір қызметтегі, ел алдында жүрген қыздарды күстаналап, «нәті әйел» деп қарай­тын күйге түстік. Кейде біз өркениетке же­те­міз деп, кері кетіп бара жатқан секіл­діміз…

Бірде апамнан «Апа, сіз Кеңес дәуірінде танылдыңыз. Осы күні сол кезді жа­ман­дайтындар көбейді, не айтасыз?» деп сұрадым. Апам: «Мен Кеңес заманынан еш жамандық көргем жоқ. Біздерді ақын етті. Шығармашылық мүмкіндіктер жасады. Кітаптарымызды жоспарлы түрде шығарды, еңбегімізді бағалады. Өкпе жоқ» деп жауап қатты. Ал тәуелсіздік алғанымызға жиырма жылдан асқанда, дүниеден өтер алдында «Лена-ау, біздің осы уақытқа дейін айтқаны­мыз, жазғанымыз, берген тәрбиеміз далада қалып, бәрі теріс қарай кетті ғой» деп осы қоғамға налығаны әлі құлағымда тұр... Ұлы жүре­гімен ұлтының өз тілінен, салт-санасы­нан безіп, бүгінгідей «елдің сиқын бұзатын­дар» көбейетінін сезген болар-ау жарық­ты­ғым…

Фариза апайдың күнделікті өмір сүру ре­жимі де ешкімге ұқсамайтын. Астанаға ал­ғаш келген жылдары жұмысымның қағаз­дарын жазу үшін апайдың үйіне барып қонам, өйт­кені сол кісілердің үйінде компьютер бол­ды, менің компьютерім түгілі, үйім де жоқ еді. Кешке тамақтанып болған соң, ыдыс­тарды «ешкімге бермей», өзі жуады да, ұялы телефонын сөндіріп, сағат 8-9-дар шамасында ұйықтауға бөлмесіне кіреді. Апам­ның қызы Элеонора екеуміз қағаз, теле­дидар қарап, кеш ұйықтайтын әдетіміз ғой, содан түннің бір уағында, шамамен түнгі 11-12-лер шамасында оянып: «Неғылған бітпейтін қағаз? Әлі жатпадыңдар ма?» деп бөлмеміздің маңынан сөйлей өтеді де, ас бөлмеге кіріп, бір кесе бағана мұздатқыштан жылып тұрсын деп шығарып қойған айра­нын ішеді де, қайта бөлмесіне аяңдайды. Ол уақытта Элеонора екеуміздің «жұмысымыз» қызып жатады. Бір уақытта апайдың бөл­ме­сінен транзистор радионың шаң-шұң етіп, толқын қуған дыбысы естіледі. Біздің көзіміз ілін­генше Фариза апай солай радио тың­дай­ды. Оның «Америка дауысын» тыңдайтынын кейін білдім. Ал біз таң ата асүйден шыққан дәмді бәліштің иісі мұрнымызға келгенде ғана оянамыз. Апай таңғы 4-тен тұрып, қа­ғаз­дарын қарайды. Менің білуімде көп жы­рын ала таңмен жазады. Жыр жазғанда асүй­де біржағынан ас пісіріп жүріп, жаза­тын­дай, үнемі нантақтай үстіндегі ұнға был­ғанған ақ қағаз бен қалам тұрады.

Фариза апамның асты керемет дайын­дайтынын көзін көріп, дәмін тат­қандар әлі күнге ауыздарынан суы құрып, там­сана жыр қылады. Тамсанса, тамсанатын­дай еді. Күнде таңертең сарымайға пісірілген қып-қызыл ыстық бауырсақ, ішіне ет пен қой­дың құйрығын қосқан кісенан, қуырдақ – Фариза Оңғарсынова дастарқанының күн­делікті таңғы ас мәзірі. Иісінен ұйқың шай­дай ашылып, әр бөлмеден ұлы, қызы, немере­сі, қонақ және мен сияқтылар қозыдай жа­мырап, дастарқанға жайғасамыз. Әдеттегідей, апай әрқайсымыздан бүгінгі күнге арналған жос­парымызды, мәселемізді, тіпті қандай түс көргенімізді сұрайды. Жапырыла жауап беріп, апыл-ғұпыл жан-жаққа тараймыз. Кеш­ке қарай да асты өзі даярлап, күтіп оты­рады. Апайдың үйінде Құдайдың құтты кү­нінде қонақ болады. Біреулер елден «сәлем бере» келген. Біреулер «баласын түрмеден шығартуға», енді біреулер «жұмысқа ор­наластыр» деп, басқа біреу шетелден келіп оты­ра­ды. Жас талантты ақындар алғашқы жыр жинақтарына «батасын алуға» келетіні тағы бар. Әйтеуір ол үйдің шәйнегі оттан түспейді, қазаны балконға жиналмайды. Апамның әр апта сайын өзі арнайы шақыра­тын қонақтарының тізімі болатын: «Осы аптада пәленшені, келер аптада түгеншені» шақырып шай беруім керек» дейді. Ең тамашасы – барлық «тізімнің» басында Әбіш аға мен Клара апа тұрады. Балалары да «неге шақыра береміз?» деп бір қабақ шытпайды, қоғадай жапырылып қонақ күтеді. Сондай бір дастарқан басында Әбіш ағаның «Біздің Клараның қуырдағы күн астында жүріп, тезек терген қыз сияқты, ал Фаризаның пісірген қуырдағы көлеңкеде отырып, кесте тоқыған қыз сияқты» дегені әдемі салынған суреттей керемет әзіл еді… Фариза апамның тағы бір ерекшелігі: келген адамдардың барлы­ғына жұрттың кигізген алтын сақина, қымбат орамал, құндыз ішігін сыйлап жі­бере­ді. Тіпті, кештерінде берген кілемдерді де қолтықтап, бір қонақтың қайтадан алып бара жатқанын талай көрдім. Апай сыр­ғыр­латып ыдыс-аяқ, сылдырлатып алтын-жақұт жи­наған емес. Тіпті, олар туралы «тағатын ал­тыным болса» деп те ойлаған да емес. 

Апай мінезді, намысты адамдарды жақ­сы көрді. Мені көргенде кейбіреулер «апаң екеуің қалай сыйысып жүрсіңдер?» деп қал­жыңдата қағытады. Фариза апамның кейде тура сөйлейтіні талай адамға жаға қойма­ғаны да шындық. Менің білуімде, апай әдейі солай жасайтындай көрінетін. Алдындағы адамның «бұған қайтер екен, егер ақылы төмен болса, кісімсіп, мінез көрсетеді» деп сы­найтыны еді. Әрине, ортаға сөз тасып, «анау сіздің алдыңызға шығайын деп жүр» деп апамды «теріс айналдырғандар» да әлі тірі жүр. Менің апамды «теріс айналған» сайын құрметтейтінімді, мен үшін оның одан сайын биіктей түскенін түсінуге олар­дың өрелері қайдан жетсін? Ал біз болсақ, сыйыстық! Сырластық! Сыйыспаған сәтіміз бол­ған кезде сыйластық! Сырласпаған сәті­міз болса, өлең арқылы мұңдастық! Фариза апай мені түсінді. Мен оны түсіндім! Түсін­генім: Фариза Құдайдың берген ақындығын періште күйінде алып жүрген, қалың қазақ­ты тек жақсылыққа, парасаттылыққа, елдік­ке бастаған Ұлы Тұлға! Ұлылығы емей неме­не, ол кісі дүние салғанда, алты алаш түгел күңіренгенін көзіміз көрді. Апамның жаназа асында аты аңызға айналған абыз Асанәлі Әшімов: «1961 жылы Ұлы Мұхаң Әуезов дү­ние салғанда, халық осылай күңіреніп еді... Бүгін Факеңнің қазасынан ел есеңгіреп қалды» деген сөзін естіп, егілмеген жан қал­мады. Менің жақында марқұм болған Рахия Мансұрқызы деген апайым сонда: «Апаңның алдынан жарылқасын, ол кісі елдің анасы еді ғой, халық жоқтап жатыр, осыдан кейін «осы заманда ақын қадірсіз» деп көр, «жұрт ақын­ды қастерлемейді» деп көр» деп телефон шал­ғаны әлі құлағымда тұр. Оны айтасыз-ау, Қызылордадағы ағайын «Фариза апай қай­тыпты» деп, сол жақтағы менің бауырларым­ның үйіне бірнеше күн бойы көңіл айтып барыпты. Олар да өз бауырындай, дастарқан жайып, Құран бағыштап отырды. Фариза апамның: 

«Жұрт неге маған жауықты»,
деп өзің босқа кішірме.
Талантты болу қауіпті
талантсыздардың ішінде.
Жан жетпегенмен жүйрікке,
ызыңдар зулап соңында оқ.
Сыйламастардан сый күтпе –
кемеңгер – жалқы, тобыр көп.
Бір өзі көкке өрлей ме,
кездеспей жолында орсыз жер.
Тобырға мазақ ол кейде, –
өзімізбен бірдей болсын дер.
Тумысы бөлек кемеңгер
көсем болуға ұмтылмас.
Қара бас қамын жегендер
қарекет етуден бір тынбас.
Өтсе де өмірі: алды жар,
тылсым ба маңы, сор ма арты,
халқының даңқын қалдырар
түбінде әйтеуір сол жалқы» 
деген өлмейтін өлеңі өзіне арналғандай! Өзі де Жалқы! Жалғыз! Әлдебіреулер Фариза апай дүниеден озғаннан кейін, оның кейбір тосын мінездерінің тонын теріс айналдырып, табақтай кітап етіп бастырып, жауды қират­қандай болып жүргенінен хабарым бар. Ме­нің пайымымда халық қастерлеген адамды дү­ниеден өтіп кеткеннен кейін «ол сендер ой­лағандай емес, мынадай еді» деп қаралау – Құдайдың ықыласы түскен пендесінің та­лан­тын қызғанудан туған, ішітарлықтан аса алма­ған кемталанттың жан дүниесі болса ке­рек. Мұнысы өзін де, келешек ұрпақты да кө­герт­песі анық. Бірақ кім не десе де, не жазса да халықтың ақын Фариза Оңғарсыноваға деген махаббаты оның отты жырлары санада жаңғырып, жүректе жатталып тұрғанда еш­қашан кемімек емес. Қайта жыл өткен сайын жаңғыра берері хақ! Өйткені Фариза болып туып, Фариза болып өмір сүру – әркімнің пе­шенесіне жазыла бермейтін Тағдырлы та­лант пен тағлымды ғұмыр! Рухы шат болғай! 
     

Елена ӘБДІХАЛЫҚОВА,
Қазақстанның Еңбек сіңірген қайраткері

Серіктес жаңалықтары