Жалғызбасты әйел 27 жыл бұрын перзентханаға тастаған қызына іздеу салды

«Жұмыс бітіп, пробкада тұрмын. Безілдеген телефонды көтерсем, ар жақтан жыламсыраған әйелдің даусы естілді: - Қызымды табуға көмектесіңізші, баламнан ажырап қалды - деді, жалынышты үнмен. - Сіз кімсіз? Қызыңыз қайда? Қандай жағдайда ажырадыңыз? Оқиға қашан болған еді? - деп, сұрақты төндірдім. Cөйтсем, ол 1974 жылғы Түркістан облысының тумасы екен. - Жасым 50-ге таяп қалды. Ауырмайтын жерім жоқ. Денсаулығым нашар. Бағып-күтетін қыз керек, - дейді. - Жоқ, енді қызыңыз қайда? Түсіндірсеңізші, десем: - Бұрын 1996 жылы туып, перзентханаға тастап кеткенмін. - Неге? Не себепті? - Әке-шешем қатал қарсы болды. Жүкті екенімді білсе, мені өлтіріп тастайтын еді. Өзім жаспын, оқу жұмыс жоқ, қалай бағамын? Сосын, амалым жоқ перзентханаға тастап кеттім. Енді, соны іздеймін. - Сосын? - Не сосын? - Жаңа туған әлдиді тастап, қайда бардыңыз? - Үйіме бардым. Ештеңе болмағандай, әкем мен бауырларым білмейді. Көп ұзамай анам қайтыс болды. Бауырларым үйленіп, әйелімен кетті. Ал, мен сол күйі күйеуге тимедім. Енді міне 50-ге де келіп қалдым. Өзімді қарайтын адам керек, - деді. - Ал, жақсы мен қызыңызды тауып беремін. Бірақ, ол қыз сізге құстай ұшады деп ойлайсыз ба? Жоқ, әрине! Жақсы отбасы асырап алған болса, өз өміріңізбен бірге оның да өмірін құртасыз ғой - деп, бастаған ем, телефонды өшіре салды» - деп жазды тележурналист.