Зерттеушілер фильмге деген талғам мен ми қызметі арасындағы байланыс барын анықтады
Германияда жүргізілген нейровизуализация зерттеуі кино жанрына деген талғамның ми белсенділігімен байланысты екенін көрсетті.
Зерттеу нәтижелері бойынша, экшн жанрын ұнататын адамдарда эмоцияларды өңдеумен байланысты ми аймағы – амигдаланың белсенділігі жоғары екені анықталды. Ал комедия жанрын жақсы көретіндерде амигдала мен мидың қуаныш және сыйақы жүйесімен байланысты нуклеус аккумбенс аймағында белсенділік байқалды. Қылмыстық/триллер жанры мен деректі фильмдерді ұнататын адамдарда, керісінше, осы аймақтарда белсенділік төмен болған.
19-шы ғасырдың аяғында пайда болған кинематография бүгінде 100 миллиард доллардан асатын алып индустрияға айналды. Көптеген ғалымдарды қызықтыратын басты сұрақ — киноны көрермен үшін тартымды ететін не? Бұрынғы зерттеушілер киноның басты ерекшелігі көрерменде эмоция тудыратынында деп болжаған еді. Дегенмен, әр адам фильмдерге әртүрлі реакция танытады: біреулер үшін қызықты фильмдер өзгелер үшін қызықсыз болуы мүмкін.
Зерттеуді басқарған Эстер Цвики және оның әріптестері әртүрлі эмоциялар тудыратын фильмдерге деген талғам адамның ми белсенділігіне әсер етуі мүмкін деген болжам жасады. Олар амигдала және нуклеус аккумбенс аймақтарында эмоционалды өңдеу кезінде болатын белсенділікті өлшеді. 257 ересек адам қатысқан зерттеуде әрбір қатысушының ми белсенділігі функционалды магнитті-резонансты томография (фМРТ) көмегімен өлшенді. Зерттеу барысында қатысушыларға үрей мен ашу білдіретін бет-әлпеттер көрсетіліп, оларды сол бейнелермен сәйкестендіру тапсырылды.
Зерттеу нәтижесінде экшн жанрын ұнататындарда амигдалада үрей мен ашуды өңдеу кезінде айтарлықтай белсенділік байқалды, бұл олардың осы эмоцияларға жоғары сезімталдығын білдіреді. Комедия жанрын ұнататындарда амигдала мен нуклеус аккумбенс аймақтарының белсенділігі жоғары болды, бұл олардың миының қуаныш пен марапат сезіміне сезімтал екенін көрсетеді. Ал қылмыстық/триллер немесе деректі фильмдерді ұнататын адамдарда осы аймақтардың белсенділігі төмен болды, бұл олардың фильмдерден эмоционалды шиеленістен емес, оқиғалардың шешімін табу сияқты басқа аспектілерден ләззат алатынын білдіруі мүмкін.
Бұл зерттеу киноға деген талғам мен ми белсенділігі арасындағы байланысты көрсетеді, алайда себеп-салдарлық байланысты нақтылау үшін қосымша зерттеулер қажет. Тәжірибе барысында қатысушылар фильм көрмегендіктен, осы белсенділіктердің тікелей фильм қарау кезінде байқалатыны белгісіз.
Зерттеу нәтижелері «Frontiers in Behavioral Neuroscience» журналында жарияланды.
