Ел алғысына бөленген етікші келіншек

Етікшілік өнерді ебі барлар ғана таңдайды. Өйткені асқан шыдамдылық пен ептілікті қажет ететін бұл іс екінің бірінің қолынан келе бермейді. Жаңа техно­ло­гия дәуірінде ұрпақтан-ұрпаққа жалғасып келе жатқан кө­не кәсіпті серік еткендерді аз кездестіреміз. Бір қы­зы­ғы, етікшілік ерлердің ғана ісі емес екен. Мәселен, бү­гінгі кейіп­керіміз Гүлдана Хауашеваның сүйріктей сау­сағы­мен балға мен біз ұстап, маңдайтермен табыс тауып жүр­­­­геніне он жеті жыл болыпты. Маңғыстау өңірінде туып, бүгінде Аты­рау об­лысы Мақат кентіне келін бол­ған Гүлдана Хауашева етікшілік өнер ар­ғы аталарынан дарығанын айтады. Бала кез­ден қуыршаққа қызықпаған қыздың аң­сары гаражда тұрған темір-терсекке ауа бе­ріпті. Бұған қоса, тігін машинасын іске қо­сып, теріден түрлі зат тігіп үйренген. Өсе ке­ле, бұл іске деген қызығушылығы арта бе­ріп­ті. Сөйтіп, 2006 жылы аяқкиім жөндеу ісін қолға алады. Алдымен отбасы мүшелерінің, көр­шілерінің аяқ киімін жөндейді. Ары қа­рай тапсырыс берушілер саны көбейген соң, шеберхана ашқан. Бастапқыда оның бұл ісіне таң­данып, күдікпен қарағандар аз болмапты. Алай­да жұмысына көңілі толған соң, тұрақты клиентіне айналған. Бүгінде еңбегімен ор­та­сына сыйлы болған келіншек ауылдаста­ры­ның алғысына бөленіп жүр.

«Кәсіп бастайтын кезде аздап қиын­дық­тар болды. Желімдердің түрі, пропорциялары бо­ла­ды. Сосын терінің түрі көп қой. Соның іші­­нен сапалысын таңдай білу керек. Құрал-жаб­дыққа көп нәрсе байланысты. Бәрі жет­кі­лікті болса, жұмысың жеңілдейді. Етіктен бөлек сөмке де жөндейміз, кілт жасаймыз. Кейде ат әбзелдерін алып ке­леді. «Жүгенін ұзартып берсеңіз, түйенің ноқ­тасын тігіп берсеңіз» деп өтініш айтқан соң, соны жасап береміз. Қазір малдарға, кө­бі­не жылқыларға навигатор орнататын бол­ған. Соған қапшық та тігіп береміз. Балаларым кө­мектеседі», – дейді Гүлдана Хауашева.

Етікшінің шеберханасына күніне отыз адамға дейін келеді. Тек өзінің ауыл­дастары ғана емес, алыс-жақын ауылдардан ар­найы іздеп келетіндер де бар. Әр адамның талғамы әртүрлі. Етікші клиенттеріне жоғары деңгейде қызмет көрсетіп, аяқкиімді сапалы етіп тігуге тырысады. Тігіп қана қоймай, оны қа­лаған түсіне бояп та береді. Гүлдана Хауа­шева бұл жұмысты балаларына да үйретіп, отбасылық кәсіпке айналдырыпты.

«Етікшілік – қол күші көп жұмсалатын іс. Басында теріміз жарылып кететін, қазір үйрендік. Етікші дегенде көпшілігіміздің көз ал­дымызға кішкентай дүңгіршекте бізбен етік тігіп отырған адам елестейтіні рас. Бірақ қазір заман өзгерген. Шеберханамызда түрлі за­манауи құрал-жабдықтар, аппараттар бар. Оның көмегімен ескі етіктің өңін келтіріп жөн­деуге, тар аяқкиімді кеңітуге болады. Бізге се­нім артып келген адамдардың алғысын алып жүрміз. Бұл іс мені сабырлыққа, мұқият болуға, шыдамдылыққа үйретті. Жұмыста түрлі қызық оқиғалар бо­лады. Кейде үлкен кісілер келеді. Жөн­деп болған соң, аяқкиімін киіп көреді де «Ал балам, отыр» дейді. «Не айтайын деп жа­тыр?» деп қобалжып тұрғанда, жұмысыңа ри­за болып, батасын беріп жатады. Осыдан ас­қан қуаныш жоқ», – дейді етікші келіншек.

Гүлдана Хауашеваның қолынан аяқкиім тігу де келеді. Ең бірінші жұмысы – күз­гі мау­сым­да киетін бәтеңке. Оны жолда­сы­на арнап тік­кен. Енді осы істі дамытуға бел буып отыр. Алай­да етікші аяқкиімге қажетті материал­дар­ды шетелден алдыруға мәжбүр екенін айтады.

«Италия, Түркиядай болмасақ та, отандық өн­діріс ақырындап дамып келеді. Елімізде был­ғары өңдеу ісі қолға алынса деймін. Етік­шілерге сапалы былғары қолжетімді болса, ел тұрғындары отандық өнімді қуана алар еді», – дейді ол.

Эльмира ЖАҚСЫБАЙҚЫЗЫ