Олжекең сол баяғы қалпында. Өз ұлтының ұлт болып тұтасып, жеке ел болуына күмәнмен қарайды, абсолюттік бостандықтан қорқады. Дәл осындай идеяны қырғыз халқының ұлы перзенті Шыңғыс Айтматов та айтқан еді. Егер елі үміт артқан тұлғалары елінің тәуелсіз болуынан қорқатын болса, қарапайым халықтың алға, ертеңгі күніне деген сенімі азаяры даусыз.
Қазақ тәуелсіздік ала салысымен, өзінің ұлт көш басшыларынан жігерлендіретін, рухтандыратын күш-қуатты күтті. Бірақ, Ахаң - Ахмет Байтұрсынов рас айтады, "тіл тәуелсіз болмай, сана тәуелсіз болмайды екен". Сөз жоқ, Олжас Сүлейменов біртуар ақын, мың жылда бір туатын талант. Алайда, 80-нің сеңгіріне шықса да, ана тілі ретінде ұлы орыс тілін есептеп келген тұлға тарих сахнасында Қазақ деген тәуелсіз елдің жеке көш түзеуі мүмкін емес деген идеядан өмірі бас тартқан емес. Ол неге өз халқының тәуелсіздігінен қорқады? Неге өз ұлтын жігерлендірудің орнына, оның жігерінің құм болуына әрекет етеді? Неге ұлы тұлғаны бостандыққа ұмтылған, алайда, қол жеткізе алмай отырған талай жауынгер ұлттың тағдыры толғантпайды? Көкіректе сауал көп, жауап жоқ.