Жаңалықтар

Бәкірдің ізбасары

ашық дереккөзі

Бәкірдің ізбасары

Димаш Құдайбергеннің 15 жасында жаз­ған тұңғыш әні «Ұмытылмас күн» бүгінде күл­­лі әлем халқы шырқайтын хит әнге ай­нал­­д­ы. Ондаған тілге аударылған туындыны дү­­ниенің түкпір-түкпірінде түпнұсқа – қазақ ті­­лінде әуелететіндердің де қатары көп. Біздің бү­гінгі әңгімеміз «Ұмытылмас күннің» сөзін жаз­­ған азамат, танымал әндердің авторы Орал Байсеңгір туралы болмақ. Асанәлі Әшімовтің бағасы Құдай берейін десе, жер таңдамайды ғой, ә? 1992 жы­лы Ақтөбе мәдени оқу- ағарту учи­лище­сі­нің студенті Орал Байсеңгір бір асханаға кіріп: «Сорпа бар ма?» деп еді, анадай жерде тұрған тұл­ға­­­лы кісі жалт қарады. «Әй, бала, бері келші. Дауы­­сың күшті екен, қайда оқисың?». Бұл жөнін айт­ты. «Біз­де бүгін «Жігіт сұлтаны» байқауы өтетін еді, соны жүргізіп беруге қалай қарайсың?». Қай­ран жиыр­маның жауабы да шалт қой: «Әзірмін». «Жүр, ен­деше». Таңырқап қалғаны рас. Өйткені ана кісі қал­жыңдайтын адамға мүлде ұқсамайды. Ки­ген киі­мі, болмыс-бітімінен зиялылығы аңға­рылып тұр.  «Тәуекел». Көлік ішінде танысты. Тө­леген Қуанышев. Ақтөбе педагогика инс­титутының проректоры. Әңгімесінен ұқ­қаны – бүгінгі сайысты жүргізуші жігіт аяқ астынан ауырып қалған. Кештің өтуіне жауап­ты адам – Төкең. Тамақтанып алайын деп, асханаға кірген беті екен. Ал­дағы іс-шараны ойлап басы қатып тұр­ғанда, бұл келіп гүр ете қалған. Баритон дауыс жалт қаратқан Төкең алдында тұр­ған сымбатты жігітті көреді... Байқау дүрілдеп өтті. Тарихтан ха­бары мол, қой қайырып жүріп та­лай кітапты кемірген жүргізушінің сце­нарийден тыс сұрақты да қойып, кейде сас­қалақтап қалған қатысушының қол­ты­ғынан демеп жіберген сәттері қазылар ал­қасының да, көрерменнің де назарынан тыс қалған жоқ. Өзін еркін ұстайтыны, сах­на мәдениетін жетік білетіні де аң­ғары­лып тұрды. Кеш біткеннен кейін Төлеген Қуа­ны­шев­тың жаңадан ашылған драма театр­дың режиссері Дихан Жәлекеновке те­ле­­фондап: «Саған дайын актер таптым» деуі сол ырзашылығының белгісі еді. Кейін Парламент Мәжілісінің депутаты бо­лып талай мәселе көтерген Төлеген аға бұ­ның жолын осылай ашып берген бо­латын. Актерлік – арманы еді. Оның себебі бар. Ақтөбеден шыққан даңқты акт­ри­са, Қа­зақстанның халық әртісі Ал­тын Ружева жыл сайын кіндік қаны там­ған Ой­мауы­тына әріптестерін алып келіп, ашық аспан ас­тында түрлі қойы­лым қоятын. Көрші Дияр ауы­лына да келетін. Ауыл адамдары ак­терлерді кезек-кезек алып кетіп, қонақ қылу­шы еді. Олар келгенде күллі ауыл, әсіресе, балалар басқа бір әлемге еніп кет­кен­дей күй кешетін. Аттанған сәтінде қы­зы кеткен үй сықылды қоңылтақсып қа­латын. Қимас бір сезім билейтін. Бала Орал келесі жазға дейін олар сомдаған әр­бір рөлді көкірегінде тербетіп, әлдебір әуен­ді талмап жүретін. Айтпақшы, Алтын Ру­жеваның белгілі актер Болат Әбділ­ма­новтың анасы екенін айта кеткеніміз жөн шығар. ...Міне, енді сол театрға өзі келіп отыр. Жалпы, Ақтөбе кеңес заманында орыс би­­леген өңір ғой, 1935 жылы Темірбек Жүр­­геновтің ұсынысымен ашылған қазақ му­зыкалық драма театры 1941 жылы со­ғыс басталғанда жабылып қалған бола­тын. Есесіне орыс театры гүрледі. Сон­дық­тан да 1992 жылы қазақ труппасы ашыл­ған­да жұртшылық бөркін аспанға атып қуан­ды. Кәсіпқой актері аз театрдың ре­жиссері Дихан Жәлекенов оларды халық арасынан іздеді. Оралға ықыласы түскені де содан. ...1997 жыл. Мұхтар Әуезовтің туға­ны­на 100 жыл толуына орай Алматыда өткен ха­лықаралық байқауда Ақтөбе драма теат­ры ұлы суреткердің «Айман-Шол­па­нын» сахналады. Оралға жылпос Жарас­тың рөлі тиген. Сахнада тұрып бұл «Теңге тоқал келе жатыр» деп жар салды. Бірақ «Теңгенің» шығатын түрі жоқ. Абдырамай: «Тең­ге тоқал келе жатыр...», «Апырай, то­қал Теңге қай жақтан шыға келеді екен...» деп анда-мұнда жүгірген бұның хәлін еш­кімнің басына бермей-ақ қойсын. Тең­генің рөліндегі актрисаның таулы Ал­ма­тыға келгелі бері қан қысымы көтеріліп жүр­ген. Сахнаға шығар сәтте қатты ауыр­ға­сын жедел жәрдем шақырылып, олар ем-дом жасапты. Бір кезде шықты-ау, әй­теуір. Шыққаны бар болсын, аузы икемге ке­лер емес. Соны аңғарған бұл «Былай де­гің кеп тұр ғой, ә?» деп «тоқал» айтуға тиіс сөзді айтады. Бір кезде отыра қалып, дұға оқып жатқан кезінде басына бірдеңе кірш етті де, тұла бойы жылып сала берді. Сөйт­се, сценарий бойынша дұға оқып біт­кеннен кейін «Теңге» лақтырып, бұл қа­ғып алуға тиіс найза ауырып тұрған акт­рисаның қолынан түсіп кеткен екен. Кө­рерменге басынан аққан қанды көр­сет­пеу үшін шашын қайта-қайта тарақтайды. ...Қойылым біткен сәтте қазылар ал­қа­­сының құрамында отырған Асанәлі Әші­мов сахнаға көтерілді. Әдетте халық­ара­лық байқауда қазылар алқасының мү­­­шесі сахнаға шықпауға тиіс. Бұлар үр­пиісіп қалған. Атақты актер көп ішінен бұ­ны тауып алып, қолын ықыластана қыс­ты: «Алып шықтың!». Сөйтсе, талайды көр­ген тарлан бәрін аңғарып, бұнымен бір­ге қиналып отыр екен ғой. Мэтрдің бұл сөзі кез келген атақ-дәрежеден артық емес пе?. Бұдан кейін де біраз рөлді «алып шық­­­ты». Рөл ойнап қана қоймай, об­раз жасауға ұмтылатын актердің ықы­ласын көрермен де байқады. Жиенғали Тілепбергеновтің «Перизат-Рамазанын­дағы» Жарылғаптың, Сұлтанәлі Балға­баев­тың «Ең әдемі келіншек» атты пьеса­сында Аб­долланың, Елен Әлімжановтың «Тақ­та­ла­сында» су жұқпас Дауғабайдың, Қ.Ыс­қақов инсценировкасын жазған «Ұлпан-Есе­нейде» қарақшының, Шекспирдің «Ко­роль Лирінде» Бургундия герцогінің рө­лін ойнаған ол Тахауи Ахтановтың «Ан­тында» баһадүр Әбілқайыр ханның рө­лін сомдады. Театрдың есігі сынған күн Ақтөбедегі Құдайберген Жұбановтың есімін иеленген оқу орнында оның ұлы, бел­гілі ғалым Есет Жұбанов жұмыс істеді. Орал сол кісіге жиі барып, әңгімесін тың­дай­тын. Бірде ол Жиенғали Тілеп­бер­ге­нов­тің «Сүйіскендер» атты пьесасы бар еке­нін айтты. Пьеса Құдайберген Жұба­нов­тың үйлену тойына арнап жазылған екен. Кезінде сахналаныпты. Мұны естіген біз­дің кейіпкеріміздің пьесаны тауып алып қоюға, яғни, өзін режиссер ретінде сы­нап көруге аңсары ауды. Бірақ шығар­маны таба алмады. Әлі таба алмай жүр... Бірақ режиссер ретінде бақ сынап көр­ді. Қ.Жұбанов атындағы өңірлік уни­вер­ситетте жастар театрын құрған ол Мұ­қағали Мақатаевтың «Қош, махаб­ба­тын» сахналады. Ертеректе жазылған дү­ние ғой, соны бүгінгі өмірге қалай кірік­тіру­ге болатыны жайында бас қатырды. Бас кейіпкер Бағдаттың әні қандай болды екен, шіркін?. Мұқаң пьесада бұл жайында ашық айтпайды. Міне, осы жерден жұм­ба­ғының кілтін тапты. Ән керек! Ән бол­ған­да да, көрермен еріксіз қосыла кететін туын­ды болуы керек. Сосын Бағдаттың ба­сындағыдай баянсыз махаббатқа арнал­ған шығарма болуға тиіс. Іздегенге сұра­ған, осы кезде досы, ғажап әнші Аймұрат Мә­жікбаев бір ән жазғанын айтты. Соған сөз керек дейді. Тыңдап көрсе, буынға кө­не бермейтін, ырғағы бөлек, тосындау дү­ние екен. Бірнеше күн толғанып жүріп сөз жазды. Ән сол тұста Ақтөбенің кәрі-жа­сы түгел тыңдайтын «Рауан» радиосы ар­қылы насихатталып, әп-сәтте жүрек­тер­ді жаулап алды. Жұрттың бәрі радиоға хабарласып, сол әннің берілуін сұрайтын. Бірер айға созылған пьесаның дайындығы біт­кенше, күллі Ақтөбе жастары бұл әнді жат­тап алып еді.