Мейірімді мекеннің тұрғындары
Мейірімді мекеннің тұрғындары
Алматы қаласында көпбалалы аналар мекендейтін «Мейірім мекені» атты орталық бар. Олар қашан үй алып кеткенше осында тұрады. Қазақстанда әзірге жалғыз бұл жобаның авторы – белгілі кәсіпкер, «АлматыМетроҚұрылыс» АҚ директорлар кеңесінің төрағасы Қайрат Рейімов.
Осыдан екі-үш жыл бұрын Қайрат Рейімовтің басына бұлт үйірілгені мәлім. Республикалық БАҚ бұл оқиға жөнінде егжей-тегжейлі ақпарат таратты. Кәсіпкердің бизнесін тартып алмақ болған дүмді күштер оның үстінен қылмыстық іс қозғатып, тергеу изоляторына қаматты. Бірақ негізгі мамандығы – заңгер, өз ісін бес саусағындай білетін білікті маман Қайрат Ниетбайұлын бопсалағандар дегеніне жете алған жоқ. Ол заң аясында өзін қорғап, ақталып шықты. Бизнесін де сақтап қалды.
Жә, бұл басқа әңгіменің тақырыбы, жоғарыда аталған орталыққа оралайық. Алты ай темір тордың ішінде отырғанда Қайраттың байқағаны, бұнда түсетіндердің 80 пайызы – жастар екен. Тағы бір аңғарғаны, бәрінің дерлік әкесі жоқ. Әкесі жоқ дегенде, «айналайын баладан, тауып алған даладан» дегендей, «тауып алған» балалар емес, біреудің кіндігінен жаралғаны хақ, бірақ әлгі «әкенің» қайыры жоқ. Рас, асыраушысы қайтыс болған отбасылар да бар. Үйсіз-күйсіз, біреудің есігінде жүріп, тапқанын бала-шағасының аузына тосатын байғұс әйелдің бір қолын екі ете алмай жүргенін ұлы көріп өседі. Толық емес отбасында өскен оның жарытып білім алмайтыны да анық. Көбіне шешесіне, бауырларына қарайлайды. Анасына көмектескісі келеді. Бірақ жұмыс табыла бермейтіні тағы бар. Ал сол кезде бірдеңеге шұғыл ақша керек болып қалады. Шешесі ауырады, бауырына киім керек деген сықылды. Өсіп қалған бала не істейді? Амалсыздан ұрлық жасайды немесе белгілі бір топтың нысанасына ілігіп, есірткі сатады. Міне, осы кезде құқық қорғау органдарының қолына түседі. Жастайынан түрмеге түскен оның арғы тағдыры қандай болатыны айтпаса да түсінікті...