Күніне 20 сиыр, 10 түйе сауатын Балжан
Күніне 20 сиыр, 10 түйе сауатын Балжан
Балжан Пірімбетова – бір шаруашылықтың жұмысын дөңгелетіп отырған іскер келіншек. Таң ата салысымен мал қораға асығатын ол күніне 20 сиыр, 10 түйе сауады. Қалада өсіп, білім алған оған төрт түліктің тілін тауып, ауыл тірлігін үйіріп әкетуді енесі мен абысыны үйретіпті.
«Үлкен әулеттің келіні атанғаныма 20 жыл болды. 18 жасымда келдім. Қара шаңырағымыз Көксарай деген ауылда. Келін болып түскеннен кейін бір ай ғана ауылда тұрдық. Одан бері фазендада, яғни осы шаруашылықтамыз. Бұл – Түркістан облысы Арыс ауданы Ақдала ауылына қарасты Сырдарияның жағасындағы жалғыз үй. Көршілеріміз екі шақырым жерде.
Атамыз өмірден өткен. Енеммен бірге тұрамыз. Ол кісі 76 жаста. Жолдасым жеті ағайынды. Мен бесінші келінмін. Мал шаруашылығымен айналысамыз. Жолдасым – шаруа қожалығының директоры. Сиыр, түйе, жылқы, қой бағып, күн кешіп жатқан жайымыз бар», – дейді ол.
«Мектепті үздік бітірдім. Екі дипломым бар. Алғаш келген кезде «қаланың қызы, ештеңе білмейді» деп ұрыспай, бәрін үйреткен енеме алғыс айтқым келеді. Аналарымыздан үйренеріміз көп. Мен келгенде екінші абысыным қара шаңырақта тұратын. Ол кісі сиырды қалай сауу керегін үйретті. Қазір Арыста тұрады. Қазір енеммен бірге екі келін бір шаңырақ астында тұрып жатырмыз. Бізде «Сенің тірлігің, менің тірлігім» деген жоқ. Бір-бірімізге көмектесіп, тату күн кешіп жатырмыз.
Күзде жоспар бойынша ветеринарлар келіп малды емдеп кетеді. Қалған уақытта ауырып қалса, өзім емдеймін. Дәріханадан керекті дәрі-дәрмектің бәрін әкеліп қойғанмын.
Негізі, арманым дәрігер болу еді. Анам «тұрмысқа шықсаң, сені дәрігерлікке кім оқытады?» дейтін. Құдайға шүкір деймін, қазір дәрілердің бәрін зерттеп, қорадағы малдарымды емдеп жүрмін», – дейді ол күліп.