51 жылдан бері кран тізгіндеп жүрген ана
51 жылдан бері кран тізгіндеп жүрген ана
«Адал еңбек адамды қанаттандырады» деген сөз Шәрбан Тайшиковаға арналғандай. Олай дейтініміз, 51 жылдан бері ауыр жүк көтеретін кран көлігін тізгіндеген ана бүгінде жасы жетпіске таяса да, алға ұмтылып, алып техниканы әлі де жүргізіп жүр. Мұның сыры істеген ісіңнен қуаныш таба білуде шығар, бәлкім. Қалай десек те, көпбалалы ананың еңбекпен өрілген өмірі кімді болсын, бейжай қалдырмайды. Кейіпкерімізбен кешкі уақытта сөйлесуге тура келді. Өйткені күндіз Шымкенттегі темір-бетон өнімдерін шығаратын зауыттағы қайнаған жұмыстың белортасында жүретін кран жүргізушісінің осы кезде ғана қолы босайтын.
«Басында онша ұнамады, несін жасырайын. Кранның құрылысын, қызметін жаттап алып оқыдық. Содан практикаға төрт-бес айға жіберетін болды. Көбін Шымкенттегі мекемелерге жіберді. Айлық төленетін. Мен практикадан Кентауда өткім келетінін айттым. «Ол жаққа барсаң, ештеңе төленбейді» деді. Мен үшін айлық маңызды болмады. Үйімді сағынған шығармын. Ағам институтта оқитын, әпкем тұрмыста. Анамның қасына бару керек болды. Әкемнің қайтқанына екі жыл болған. Сөйтіп, Кентауға бардым. Мұнаралы кран жүргізетін құрылысқа жіберді. Бірінші күні біраз қобалжыдым. Кранға алғаш шығуым. Төбеге көтеріліп, кран рөліне отырғанда қуанышымда шек болмады. Бірінші күні тек қарап тұрдым. Кран жүргізушісі орыс әйел екен. Ертесіне келгенімде «Бұлай қарап тұра берсең үйренбейсің, отыр мына жерге» деп, қалай жасау керегін көрсетті. Айтқанын істедім. Ал жұмысшылар «Өзің отыр, анау жас, жай істеп жатыр» деп айқайлап жатыр. Ал әйел айтқанынан қайтпай, «Жоқ, бұл үйрену керек» деп тұрып алды. Бір күн қасымда тұрды да, ертесіне жұмысқа келмеді. Сөйтсем, кішкентай баласы бар екен. Ауырып қалыпты. Содан амал жоқ, жұмысшылар менің істегеніме көнді», – дейді Шәрбан апа күліп.
Сол жерде төрт ай практикадан өткеннен кейін қорқынышы да басылады. Ары қарай оқуын жалғастырып, ойдағыдай тәмамдайды. Бітірген соң Кентаудағы комбинатқа жолдама алып, темір-бетон зауытына барады. Ағаш өңдейтін цехта мұнаралы кран айдайды. Жанындағы есік-терезе шығаратын цехқа училищеден практиканттар келген болатын. Сол жерде бір бала станокқа саусағын кесіп алған соң комиссия келіп, он сегізге толмағандардың бәрін жұмыстан шығарады. Жұмысқа жаңадан кіріскен жас қызметкер Шәрбан Тайшикованың он сегізге толуына бір жарым айдай уақыт бар. Осыдан кейін ол он сегізге толғанша дайын болған есік-терезелерге бояу жағып жүреді.
Кран жүргізу әйел адам түгілі, ер адамның өзіне оңай жұмыс емес. Бұл істі шебер меңгерген Шәрбан апа Кентаудағы құрылыс материалдары комбинатынан кейін Шымкентке келіп, осы салада талай жыл тер төгіп, еңбек етеді. Манап Өтебаев атындағы колледждің, бірнеше тұрғын үйдің құрылыс жұмыстарына қатысады. Қазір Шымкент қаласындағы темір-бетон өнімдерін шығаратын зауытта жұмыс істейді. Бұл жерде еңбек етіп жатқанына 18 жыл болыпты. Екі ауысыммен жұмыс істейді. Жұмыс таңғы 9-да басталып, кешкі сағат 5-терде аяқталады.
«Мен зауытқа жұмысқа келгенде Шәрбан апай зейнетке шыққан. Көпбалалы ана болған соң ерте шыққан ғой. 59 жаста еді. Бірақ олай ойламайсың. Қазірге дейін бірге жұмыс істеп келе жатырмыз. Қимылы шапшаң, шаршауды білмейді. Адамдармен тез тіл табысады, бәрінің көңілін таба білетін жан. Маған ұнайтын қасиеті – адам баласын алаламайды. Үлкенмен де, кішімен де сөйлесіп, қажет кезде ақылын айтады. Түсінбесе, ұрысып та алатыны бар. Жұмысына адал. Үйінен шыққан кезде үйдің мәселесін сол жерде қалдырып кетеді. Жұмысқа келгенде ешқандай проблема туралы айтпайды. Бар ойы тек жұмыста. Кран айдағанына биыл 51 жыл болыпты. Жұмыс істегеніне қарап таңғаламын. Ол кісіден бес жас кішімін. Мен де зейнеттемін. Зертханада жұмыс істеп жатырмын. Шәрбан апайға «Қасыңызда көбірек жүре берейікші, сіздің бойыңыздағы күш-қуат, жағымды энергия бізде жұға берсін» деп айтамыз. Денсаулық болмаса, бәрі бекер ғой. Сондықтан бұл Жаратушының берген сыйы деп ойлаймын», – дейді әріптесі Мария Әділбекқызы.
Шәрбан Тайшикова – алты баланың анасы, күміс алқа иегері. Бүгінде Құдай қосқан жолдасымен бірге немере, шөбере сүйіп отыр. Қыздары мұғалімдік жолды таңдаған, саудамен айналысатыны да бар. Ал ұлы менеджер болып жұмыс істейді. «Балаларым жолымды қуып, кран айдауға құлшынбады», – дейді кейіпкеріміз. Ең бастысы, олардың амандығын тілейді. Жастарға да айтары бар.
«Талаптанып, алдына мақсат қойған адам дегеніне жетеді. Адам еңбекпен шыңдалады. Қимылдаған денсаулыққа да пайдалы. Сондықтан еңбектен қашпау керек, ең бастысы мұратың айқын болсын», – дейді Шәрбан Тайшикова.