Жаңалықтар

Осакада чемпион атанған Ерсін Кинбозан

ашық дереккөзі

Осакада чемпион атанған Ерсін Кинбозан

Қазақстандық БАҚ өткен демалыста Жапонияда сумо күресінен ма­ку­шита дивизионында белдескен сумошы қа­зақ Ерсін Балтағұлдың ересектер ара­сын­да тұңғыш рет жеңімпаз атанғанын жа­рыса жазды. Бозбала кезінде атағы жер жарған сумошы Асасёрю Акиноридің көзіне түсіп, Жапонияға қоныс аударған ол 2019 жылы жастар арасында Жапония чем­пионы атанған болатын. Ал был­тыр­дан бері ересектер арасындағы диви­зион­да күресе бастаған Ерсін өткен аптада Осакада өткен чемпионаттағы жеңісінен бұрын былтыр қараша айында Токиода топ жарғанын айтады. Тарихы тереңде жатқан сумо спортынан бөлек ауыл шаруашылығымен айналысуды көздеп жүрген Ерсінге хабарласып, әңгімелескен едік.

– Жапонияда сумомен кәсіби түрде ай­налысып жүргеніңізге біраз уақыт бол­­ғанымен, интернетте сіз туралы мә­лімет аз. Сумоға қызыққаныңызға қара­ғанда ел­де жүргенде қазақша кү­респен айна­лыс­қан болар деп ой­лап отырмын. – Иә, қазақша күреспен шұғылдандым. Сүйе­гім ірі, денелі болып өстім. Сыны­п­тас­тарымның ішінде ең ірісі мен едім. Құ­дай осылай жаратқан соң күреспен ай­налысамын деп шештім. Оның үстіне, мұн­дай денемен футбол немесе шахмат сек­циясына бара алмайтыным белгілі (кү­ліп). Негізі, мен – Алматы облысы Балқаш ау­данының тумасымын. Бірақ 5 жаста бол­ғанымда ата-анам Алматыға көшіріп әкел­ді. Сонда мектеп қабырғасында оқып жүр­генімде күреспен шындап айна­лыс­тым. «Қазақстан барысы» турнирінің ірік­теу сайысына қатысқаным бар. Алайда сол сайыста мойнымнан жарақат алып, бұ­рын­ғыша жаттығуға мүмкіндік болмады. – Сізді танитындар Император ку­богін 25 рет ұтып алған танымал су­мо­шы Асасёрю Акинори шәкірт етіп тәр­биелеу үшін Жапонияға шақырып, университетке оқуға түсуіңізге қолғабыс жа­сағанын айтады. Бізді қызық­тыра­тыны, Асасёрюдің көзіне қалай түс­тіңіз? Ол Алматыға арнайы келді ме әлде сіз Жапонияға бардыңыз ба? – Асасёрю шәкірт іздеп Алматыға кел­ген болатын. Ол белгілі кәсіпкер Сырымбек Тау­мен жақсы араласатын болып шықты. Сырымбек аға әкемнің досына Асасёрюдің Қа­зақстаннан шәкірт тауып, баптап шы­ғарғысы келетінін айтқанда ол кісі «Менің досымның 17-18 жастағы ұлы бар. Соған айтып көрейік. Кездесіп көріңдер» депті. Содан олармен кездесіп, соңында барлығы келісе кетіп, ақырында Жапонияға бара­тын болдым. Ондағылар 12 жылдық білім беру жүйесі бойынша оқитындықтан, бір жыл мектепте, сосын сол елдегі жетекші уни­верситеттердің бірі саналатын Нихон уни­верситетінің спорт факультетінде 4 жыл білім алдым. Осы ретте айтайын де­­­генім, өткен аптада елдегі БАҚ бет­терін­де таралған мен туралы деректің көбі шын­дыққа жанаспайды. «Нихон уни­вер­си­тетінде үш бірдей бапкерден (ояката) тәлім алады» делінген. Біріншіден, мен ол уни­верситетті аяқтағаныма 2 жыл болды. Екін­шіден, ояката деп кәсіби спортта жат­тықтыратын бапкерді атаймыз. Ал уни­вер­ситетте үш жағыңнан тартқыштап, жат­тықтырған бапкерді сэнсей дейміз. Со­дан соң «Оқуға барғанда салмағы 130 ке­лі болып, қазір 190 келіге дейін жеткен» деп жазыпты. Мен өмірімде 190 келіге «жа­қындап» көрген емеспін. – Тіпті, сіз секілді мектепте бір жыл, университетте төрт жыл оқыса да ма? – Иә. Мейлі сен онда 10 я 20 жыл тұр, жа­пондық төлқұжатың болмаса алты ай тіл курсына қатысуың қажет. Ал сол алты ай ішінде жарысқа қатысуға рұқсат етіл­мейді. Бұл талапты орындаған мен жы­лы­на 6 рет, тақ айларда өткізілетін чем­пио­нат­тардың (басё) қыркүйек айында өте­ті­ніне үлгеріп тұрған едім. Бірақ сумо фе­дерациясына кіру, сондай-ақ виза жасатуға байланысты құжаттар біраз кі­дір­тіп, ақыры ол жарысқа қатыса алмадым. Сөйтіп, қараша айында Фукуокада төр­тінші жоғарғы дивизион саналатын сан­данмэда ұйымдастырылған чемпионатта күресіп, 7:0 есебімен жеңіске жеттім. Биыл қаңтар айында Токиода үшінші жоғарғы дивизион – макушитада бақ сынап, 5:2 ұпайымен жеңіліп қалдым. – Көпшіліктің өткен аптада Оса­ка­да сайдың тасындай іріктелген су­мо­шылар қатысқан басёдағы жетіс­тігіңізді сүйіншілеп жеткізіп, тарихи жеңіске теңеп жатқаны ағаттық бол­ғаны ма? Кә­сіби спортқа аралас­қан қараша айын­дағы чемпионатта жеңіске жет­сеңіз, Осакадағы екінші жеңісіңіз ғой демек? – Иә. Осакада кәсіби спортта екінші рет жеңіске жеттім. Ал оның алдында қа­тыс­қан чемпионаттың нәтижесі туралы көбі білмейді. Әр жерден бір жылт-жылт етіп көрінгенді суқаным сүймейді. Сон­дық­тан нәтижелерім туралы ешкімге тіс жар­мадым. Жария қылғым келмеді. Сұх­бат­тасудан әдейі бас тартып, бәрінен жырақ жүргім келді. Тек сіз «қаз-қалпында әрі шынайы ұсынамын» деген соң келістім. Былайынша тыныштық ұйыған өмірімде осылай тыныш жүре бергенім жақсы. Мен журналистерді айтпағанда, қасымдағы жа­пондықтарға «иә», «жоқ» деп жауап бере­мін (күліп). Өзіңіз айтып өткендей, елдегі журналистердің Оса­када топ жарғанымды тарихи жеңіске балап, тұң­ғыш рет чемпион атанды деп жазғанын көзім шалып қалды. Алайда бұл – менің екін­ші жеңісім. Бірақ қараша айындағы жетіс­тік туралы естіп білмеген көпшілік нау­рыз айындағы чемпионаттың нәти­жесін сүйіншілеп жазуда. – Сумошылардың әскер қатарында жүрген сарбаздар секілді қатаң ре­жим­ді ұстанатыны рас па? Бір күндік ре­жиміңізді баяндап бере аласыз ба? – Рас. Бізде қатал тәртіп ұстану қажет. Таң­ғы алтыда ұйқыдан тұрған соң, жуы­нып, жатын орныңды жинайсың. Сосын қол-аяғыңа пластер жабыстырып, жаттығу залына беттейсің. Он бірге таман жаттығу аяқталған соң, дохёні (сумо алаңы) таза­лауың қажет. Сосын тамақтанамыз, жуы­намыз. Одан кейін кезекші болған жағ­дайда, асүйге барып, ыдыс-аяқ жуамыз. Бірін­­ші, екінші және үшінші қабаттағы асүйді тазалауға арнайы кезекшілік жа­салады. Соны атқаруымыз қажет. Түскі ас ішкен соң, екі сағаттай тынығамыз. Сағат төрт­тер шамасында айналамызды жинас­тыруға кірісеміз. Содан соң жаттығу залы­на барамыз. Кешкі тамақ ішіп, жаттығу киімдерімізді жуамыз. Сосын дәрі-дәрмек, дәрумендерімізді ішіп, ұйқыға кетеміз. Түнгі онға дейін жатақханада болуың қа­жет, дәл сол уақытта бізге жетекшілік ете­­тін ояката барлығымыздың түгел еке­нін хабарлайды. Сосын түнгі он бірде жарық өшіріледі. Біздегі талап осындай. – Бірақ жоғары дивизионға кө­теріл­ген сайын сумошыларға қойы­ла­тын талаптар саны азаятын шығар? – Иә, дивизион бойынша жоғарылаған сайын, талаптардың күші де жойылады. Қа­зір мен макушита дивизионында күре­семін. Маған аса қатал талап қойылмайды. – Десе де әрдайым мұндай талап­тар­ға сай жүру қиын екені белгілі. Ара-тұра қолды бір сілтеп, сумодан кет­кіңіз келетін сәттер бола ма? Бас­тап­қыда бөтен елге барып бейтаныс спортпен айналысуға жүрексінген жоқ­сыз ба? – Басында Асасёрюдің айтқан ұсы­ны­сына ойланбастан келістім. Бірден «бара­мын» дедім. Әкем «Балам, ойланып көр. Бара­мын десең, ұстамаймын. Қолынан ұста­тамын, ақшаңды қалтаңа салып, жағ­дайыңды жасап беремін. Бармаймын де­сең де, ренжімеймін, бірақ ертең өмір бақи өкініп жүрмесең болғаны. Елдегі он сегіз миллион адамның ішінен тек саған осын­дай таптырмас мүмкіндік беріліп отыр. Өзің шеш» деп ақылын айтты. Бастапқыда қиналғаным рас. Өзіңіз ойлап көріңізші, Жапонияға алғаш рет табан тіреген мен жапонша түсінбеймін, ағылшынша кіш­кене білемін, бірақ жапондықтар бұл тілді жетік меңгермеген. Абдырағаным рас. Оған жоғарыда айтып өткен қатаң талап­тар­ды қосыңыз. Өз басымнан өткен соң, мұн­дағы талаптардың ешбір спорт түрін­дегі ережеге ұқсамайтынын түсіндіріп жеткізе алмаймын. Әдепкіде қайтқым келіп, қипалақтағаным бар. Ондай сәтте әкем «Балам, шыда, чемпион болу оңай дей­місің? Чемпион болу оңай болатын болса, екінің бірі чемпион болмай ма? Шыда!» деп желпіндіріп қойды. Сөйтіп жүріп шы­дадық, тіл үйрендік, төңірегімізге үйрене бастадық. Бір қарасам, алты ай, енді бір қарасам бір жыл өтіп кеткен. Сөйтіп бірте-бірте осындағы режимге бойым үйреніп кетті. Оған қоса, әке-ше­шем, ағайын-туыс үміт артып отырған соң ұятқа қалдырмайын деп тырысып-бақтым. Оның үстіне, жылқы тектес халық болған соң, шыдамдылық қанымызда бар қасиет. Қанша қиын болса да, адам баласына білдіртпей, соңына дейін шыдап-бағып, жария­ға жар салмай діттеген мақсатыңа жет­кенді құп көремін. – Қанша қиын болса да, ёкодзуна атанбайынша тынбаймын дейсіз ғой? Спорттан тыс қандай жоспарыңыз бар? – Жоғары дивизионға шығу үшін көп жат­тығу керек. Қазір маған ең жоғарғы әрі мықты дивизион саналатын макуутиге өтуге бір-екі саты қалды. Содан соң он­дағы комусуби, сэкивакэ, одзэки, ёкодзуна рангіне таласуға мүмкіндік бар. Маған дәл қазір жыл сайын өтетін алты жарыстың алтауында да тұрақтылық көрсету керек. Біреуіне қатыспасаң рангің «түсіп» қалады. Келесі басё мамыр айында өтеді. Сонда тағы топ жаруды көздеп отырмын, қазір сол үшін күні-түні жаттығып жүрмін. Тағы бір мақсат – кіндік қаным тамған жер Қа­­зақ­станға оралып, жеке кәсіп ашып, ауылшаруашылығымен айналысқым келеді.

Әңгімелескен Әлия ТІЛЕУЖАНҚЫЗЫ