Африка мен Азияның бірнеше елінде банк ашқан қазақ
Африка мен Азияның бірнеше елінде банк ашқан қазақ
Жәнібек Мақсат – 200 милионнан астам тұрғыны бар Индонезия, Нигерия секілді алып елдерде банк ісін ілгерілетуге көмектескен білікті маман. Тіпті, тұтас мемлекетте тоқырап тұрған қаржы секторына жаңа серпіліс беріп, әр жерде филиалдардың ашылуына, жаңа жұмыс орындарының құрылуына септігін тигізген. Қандай жоба жүргізсе де, көздеген мақсатына жетпей тынбайтын ол кейінгі алты жылда Мьянмар елінде жұмыс істеп жүр. Биыл ақпан айында елде болған әскери төңкеріс салдарынан онда жұмыс істеу қанша қиын болса да, ол жақтағы жұмысын тастап кете алмайтынын, қоластындағы 600-ге жуық қызметкер алдында жауапкершілік сезінетінін айтады. Осы жазда отбасын Қазақстанға көшіріп әкелген ол қазір үш ай Мьянмардағы кеңседе, екі ай елде онлайн форматта жұмыс істейді. Келесі апта Мьянмарға жол жүргелі отырған Жәнібекке хабарласып, әңгімелескен едік.
[caption id="attachment_162022" align="alignnone" width="1920"] Нигериядағы әріптестермен[/caption]
– Сізді танитын көпшілік Африканың алыс аймақтарында банк ашуға атсалысқан қазақ дегенді жиі айтады. Халық ең көп қоныстанған, талай жылдан бері тыныштығы қашып, дүрбелең тыншымай тұрған Нигерия еліне барып жұмыс істеуге бірден келістіңіз бе?
– Индонезияда қызметтес болған неміс әріптесім Нигерияда шағын банктің ашылғанына үш жыл болса да, жұмысы ілгерілемей тұрғанын айтып, жаңа филиалдар ашуға жауапты менеджер қызметін ұсынды. Нигерия – Африкадағы халық ең көп қоныстанған ел (210 миллионға жуық адам – Ред.). Қазба байлықтарға, оның ішінде мұнайға бай мемлекет, бірақ халқы кедей тұрады. Ел басқару механизмі дұрыс жолға қойылмағандықтан, бүгінге дейін қақтығыстан көз ашпай келеді. Ұсыныс келіп түскенде Нигерияда жұмыс істеген танысым су тапшылығы болатынын, жарық жиі өшіп қалатынын, сондай-ақ қауіпсіздікті сақтауда көп қиындық бар екенін айтты, бірақ осының барлығына шыдасам, әлемнің кез келген елінде жұмыс істей алатыныма сендіріп, жігерлендіріп қойды. Сөйтіп, 2011 жылғы сәуірде отбасыммен Нигерияның 20 миллионнан астам халқы бар Лагос қаласына көшіп бардым. Ол жерде тоғыз филиалға бөлінген, жүздеген қызметкері бар шағын банкті жетілдіру ісіне атсалысып, барлық филиалды бақылауға жауапты болдым. Қай жерден филиалдар ашуға болатынын зерттеп, тренингтер өткіздім, бәсекелестердің ұстанған стратегияларын бағамдаумен айналыстым. Үйренушілердің біліктілігін екі апта кабинетте, екі апта базарда тексеріп, оларды көп нәрсеге үйреттік. Негізі, нигериялықтар еңбексүйгіштігімен, табандылығымен ерекшеленеді. Олармен бірлесе жұмыс істеген екі жылдың ішінде 18 филиал ашып, қызметкер саны 400-ге жетті. Жоба аяқталар уақытта бар білгенімізді жергілікті мамандарға үйретіп, қауырт жұмыстың тізгінін соларға ұстатып кеттім. Алайда Африканы ұнатқаным соншалық, осында тағы біраз уақыт жұмыс істеп көргім келді. Басшылық келесі жоба басталғанша Моңғолияға қайтып, алты ай күте тұруымды сұраған еді, бірақ алты ай қол қусырып бос жүру менің табиғатыма жат, сондықтан жұмыс қарастыра бастадым. Сосын 22 елде филиалы бар америкалық микроқаржы ұйымы өкілдерімен байланысып, бір айға созылған сұхбаттасу процесінен кейін Оңтүстік Африкада орналасқан Малави еліне жұмысқа жіберілдім. Мен барған кезде кредит беретін шағын ұйым депозит салатын банк дәрежесіне көтеріліп, басшылық ұлттық банкке өтініш беріп, үлкен өзгеріс болғанын күтіп жүр екен. Сондықтан келе сала ұлттық банктің талаптарына сәйкес көп процедураны өзгертуім керек болды. Одан бөлек, Замбия, Танзания елдеріне барып, ондағы филиалдарда іске асырылатын жобаларды жүргізуге атсалыстым. Келісімшарт аяқталып әрі арада түсініспеушілік пайда болған соң, жеті жыл сыртта жүргеніміз жетер деп Моңғолияға барып тұрақтауды ұйғардық. Десе де, біршама елдегі банктен ұсыныс көптеп түсті. Солардың арасынан түркиялық Şekerbank пен Еуроодақтың Газиантеп қаласында төрт айға жалғасқан, шағын бизнеспен айналысатын әйелдерге кредит беру жобасын жүргізу ұсынысын қабылдадым. Түркияда жұмыс істеп жүргенде Африкада қызметтес болған украин әріптесім хабарласып, сингапурлық мамандардың Мьянмар еліне барып бірге жұмыс істеуге мені шақырып жатқанын айтты.
[caption id="attachment_162023" align="alignnone" width="1920"] Моңғолия Премьер-Министрімен бірге Нигерияда[/caption]
– Мьянмар десе, биылғы ақпан айының басында болған әскери төңкеріс еске түседі. Дүниежүзін дүрліктірген сол оқиғаның куәсі болған шығарсыз.
– Иә, 60 жыл бойы әскери хунта басқарған елдің қарқынды дамып, кенеттен құлдырағанын өз көзімізбен көрдік. Айта кетерлігі, біз келген кезде заманауи үлгідегі сауда орталықтары мен қонақүйлер болмады, ілгерілеу байқалмады. Бертін келе ай сайын 3-4 бесжұлдызды қонақүйлер ашылып, жаңа әуежай салынды. Әлемдегі 32 ірі банк Мьянмардан филиалын ашты. Өте көп инвестиция салынды. Кейінгі бес жылда ел экономикасы 7-ден 9 пайызға дейін өсті. Тағы бір айта кетерлігі, Мьянмар Қытай, Үндістан, Бангладеш және Таиланд елдерімен шектесетіндіктен, оның географиялық орнына қызығатындар көп. Сондай-ақ маңында орналасқан Бенгал шығанағына да көбі қызыға қарайды. Қайыра айтқанда, бүкіл әлем Мьянмарға көз тікті. Алайда бір-ақ күнде барлығы өзгеріп сала берді. Сайлауда жеңіске жеткен мемлекеттік кеңесші Аун Сан Су Чжи 2021 жылғы 1 ақпанда ант қабылдап, үкімет басына қайта келуі керек болатын. Алайда дәл сол күні таңертең ұйқыдан тұрсақ, интернет істемейді, телефонда байланыс жоқ, телеарналардың жұмысы тоқтап қалған. Әлемнен ажырап қалдық. Не болғанын түсіне алмай, дал болдық. Базардағыларға жүгіріп барып сұрасақ, олар да аң-таң. Екі сағаттан соң әскери төңкеріс болып, билікті әскери адамдар басып алғанын, заңды сайланған үкімет өкілдері тұтқындалғанын естідік. Сосын генералдар ұлттық телеарнаны іске қосып, сайлаудың әділ өтпегенін, енді елде барлығы жақсы болатынын, сондай-ақ бір жылдай үкімет басшысының жұмысын өздері атқаратынын айтып хабарлады. Мұны естіген ел бір аптадай көшеге шықпай, тыныштық сақтауға тырысты. Бірақ кейін ереуілге шығып, әскерилермен қақтығыса бастады. Әскерилер алаңға шыққан азаматтарға күш көрсетіп, қару қолданды. Қаланың шетінде тұрсақ та, күн сайын болып жатқан оқиғалардан хабардар болып отырдық. Кейіннен жұмысқа баратын жол жабылып, ол жаққа жету қиындап кетті. Түрлі жерде тұтанған өртті көрдік. Қайда барсақ та қару кезенген әскерилер алдымыздан шығады. Бұрын-соңды мұндайды тек кинодан көрген едік. Бертін келе көршілеріміз басқа елге көше бастады. Біз әлiптiң артын бағайық деп екі ай күттік. Ақырында жағдай одан сайын ушыға түскен соң, компания басшылығы «отбасыңды қауіпсіз жерге апар, барлығы бәсеңдеген соң қайтып келесің» деп ақыл айтты. Сөйтіп, осы жазда отбасыммен атажұртқа қоныс аударуды ұйғардық. Алайда пандемия кезінде Қазақстан аумағына тек он мемлекеттің азаматтарына кіру рұқсат етілген соң, елге бірден келе алмадық. Түркияға барып, барлық құжатты рәсімдеген соң Алматыға көшіп келдік. Осында тұруға рұқсат беретін ықтиярхат алып, балаларымызды мектепке орналастырдық. Осы ретте бір айта кетерлігі, Мьянмардан көшер кезде басқа елдерге барып, жұмыс істейтін мүмкіндік көп болды. Моңғолияда өз үйіміз бар. Бірақ Қазақстанға көшуіме балаларым себеп болды. Үлкен ұлым он екіде, кенжем сегіз жаста. Бірі Нигерияда, екіншісі Малавиде дүниеге келді. Туғаннан ағылшынтілді ортада өсіп-өніп келе жатқан олардың қазақшасы нашар екені айтпаса да түсінікті. Үйде олармен қазақша сөйлесуге тырыссаң да, бәрібір араласатын ортасының ықпалы орасан. Сол себепті балаларымыз қазақ екенін білсін, тілімізді үйренсін, дәстүрімізден жаңылмасын, келешегін Қазақстанмен байланыстырсын, ол үшін атажұртқа көшейік деген бастаманы бұрыннан айтып жүрген едім. Қуантарлығы, балаларым Алматыдағы ортаға тез үйреніп кетті. Тек аулаға шыққанда орысша сөйлейтін балалармен тіл табыса алмай жүргені болмаса, барлығы жақсы.
[caption id="attachment_162015" align="alignnone" width="1920"] Шетелдік әріптестермен бірге[/caption]
– Расымен, өміріңізді қатерге тігіп, қарулы қақтығыстан көз ашпаған аймаққа екі ай сайын барып тұрғанша осында неге жұмыс істемеске? Сіз секілді теңдессіз тәжірибесі бар маманды елде қос қолдап демейді ғой.
– Білемін. Бірақ компания ашылған күннен бастап қарқынды жұмыстың басы-қасында болған соң барлығын орта жолдан тастап кеткім келмейді. Оған қоса, басшылық пен инвесторлар маған сенім артып отыр. «Қандай жағдай болса да қаймықпаңдар. Тіпті, болмай бара жатса тікұшақ жіберіп алдыртамыз» деп үнемі қолдап отырады. Содан соң «қуанышты сәтте қасымнан табыла білдіңіздер, бірақ сіздер осындай қиындыққа тап болғанда мен өз жөніммен жүре берейін, ренжімеңіздер» деп айтуға дәтім бармайды. Адамгершіліктен аттап кете алмаймын. Оның үстіне, қазір менің орныма басқа маман табу қиын, бұл лауазымға маман табу үшін кемі 3-4 ай уақыт кетеді. Оған қоса, қазір жұмыс қызып тұр. Бұрын бейбіт заманда жұмыс істегенде қызметкер түсінбеген сұрақты қасына барып түсіндіретін едім немесе бірге істей салатынбыз. Ал қазір онлайн форматта барлығын бақылап отыру қиын. Жоғарыда айтып өткендей, мен басшылық ететін бөлімде 600-ге жуық қызметкер еңбек етеді. Олардың алдында да жауапкершілікті сезінемін. Бірақ мен Мьянмарда мәңгілік тұрмаймын ғой. Ондағы дағдарыс үш немесе алты айға жалғасуы мүмкін. Әлбетте, барлығы түзелген соң Қазақстанда тұрақты жұмыс істегім келеді. Байқағанымдай, қазір банктердің мобильді қосымшаларын қолдану дұрыс жолға қойылған. Бірақ әлі де істелетін жұмыстар баршылық. Халықтың 70 пайызы тек бір банкпен жұмыс істейді. Бұл – үлкен қауіп-қатер. Қаржы көзін табуды білетін адамдар бір ғана банкпен жұмыс істемейді. Сосын біз тек кредит беріп қана қоймай, бизнес-жоспары бар клиенттерге түрлі мүмкіндік ұсынамыз. Елде де солай істеуге болады. Кәсіпкерлер кредит алуға қорқақтайды, ал кейбірі кредитті алып алған соң, тиімді жұмсаудың жолын білмейді. Осы және өзге сұрақтар бойынша бар білгенімді бөліскім келеді. Мьянмардағы жұмысты абыроймен аяқтаған соң мұны да іске асырармын. Бастысы, отбасым елге оралды, балаларым қазақтілді ортада өсіп жатыр. Әжем «қазақтан қыз ал, Қазақстанға бар» деп үнемі айтқандай, 15 жыл сыртта жүріп, атажұртқа қоныс аударғаныма қуаныштымын.
[caption id="attachment_162024" align="alignnone" width="1920"]