Жаңалықтар

Әуелі – отбасы

ашық дереккөзі

Әуелі – отбасы

Түркістандық Бейсбековтер әулеті сурет салады, тұскиіз тоқиды, киізден киім, жүннен кілем, былғарыдан бұйым жасайды. Бүгінде өнерлі отбасының өз үйінде көркемсурет галереясы да бар. Үйінен галерея ашу себебі – өсіп келе жатқан немере-жиендерінің де қолөнерге қызығуы. Әулеттегі жеті адам Суретшілер одағының, бесеуі Қолөнершілер одағының мүшесі. Ата кәсіпті жалғастырған әулеттің үлкені Болатбек Бейсбеков әңгімесін әріден бастады. Жеті адам суретшілер, бесеуі қолөнершілер одағының мүшесі – 1960 жылы Арыс қаласында дүниеге келдім. Әкем – Бектас, құрметті теміржолшы. Қо­лыма қалам ұстатып, жазу-сызуды үйреткен ұстазым десем болады. Арғы атам Бейсбек – он саусағынан өнер тамған шебер. Бесінші бабам Құдайберген би болған, сегізінші атам Төлебай жаугершілік заманда атақты батыр болған. Бабам Бейсбек танымал шеберлердің басын қосып жүргенде өз ұлына Құлмамбет деген атақ­ты шебердің қызын алып берген екен. Сөйтіп, екі өнерлі отбасы құда болыпты. Бұрын осы өнерім бабамнан келе жатыр десем, әжем жағында да бар екен. Сөйтіп, әкемнің қол­дауымен сурет салып кеттім, ата-әжемнің өнері де түрткі болды. Негізі, қолөнер әрбір қазақтың қа­нында бар. Бала күнімнен қолөнерге қызы­ғып өстім. 9-сыныпты бітіргеннен кейін, Ә. Қас­теев атындағы Шымкент көркемсурет учи­лищесіне оқуға түстім. 1980 жылы оқуды аяқтап, Арыс теміржол стансасында суретші-безендіруші болып жұмыс істедім. Сол жылы әйелім Күләш­пен таныстым. Ол да өнерден алыс емес. Темір­жол вокзалында кәдесый сататын дүңгіршегіміз бол­ды. Кеңес кезінде бұйымға шикізат табу қиын еді. Ата кәсіпті жалғастыру – басты пары­зым, – дейді Болатбек Бектасұлы. – Біздің әулеттің өсіп-өнген жері – Хромтау қаласына қарасты Дөң ауылы. Алайда әкем кен саласынан алыс, қарапайым көлік жүргізуші болған. Анам – үй шаруасында. Отбасында үш ұл, бір қыз болдық. 13 жасымда әкем қайтыс болды. Үлкен ағам шахтер мамандығын игерді. Оның отбасындағы екі ұлы да кен саласында жүр. Өзімнің отбасымнан төрт кенші шықты. Марқұм інімнің отбасында екі кенші бар. Мен 1986 жылы әскерден келгеннен кейін, «Қазх­ром» ТҰК» АҚ филиалы Дөң тау-кен байыту ком­бинатының «Молодежная» шахтасына жұ­мысқа тұрдым. 35 жылдан бері табан аудар­май шахтада жұмыс істеп келемін. Біздің зама­ны­мызда шахтер мамандығы керемет еді. Шах­тада жұмыс істеу абырой саналатын. Кен­шілер күні кәсіби мереке ретінде аталып өтетін. Қазір ондай қарқын жоқ. Алғашында кен­ші­лерді жер астына клетпен түсіретін оқпаншы қызметіне орналастым. Кейін кен мөлшерлеуші, теміржолшы секілді бірнеше жұмысты істедім. Бір ауысымда сегіз вагонның әрқайсысына 14 тонна кен өнімін тиеу оңай емес. Шахтаның бар­лық горизонтын, терең шыңырауға дейін жүріп өткен әр жолының қиылысына дейін жат­тап алдық. Қалған бауырларым «Қазақстан Тәуелсіздігінің он жылдығы» шахтасында жұ­мыс істейді. Ұлдарымның бәрі жоғары оқу орын­дарын аяқтады. Тұңғыш ұлым Арыстан оқ­паншы болып бастады. Қазір басшылық қызметке орналасты. Жауапкершілігі көп жұ­мысқа басшы болып жүр. Інісі Саламат та ағасы мен әкесінің жолын қуып осы кәсіпті жал­ғас­тырды. Кенжем Азамат комбинаттың шахта-құрылыс цехына орналасты. Өзге қаладан жоғарғы оқу орнын тәмамдап келіп, туған өлке­ге оралып, қызмет етіп жатқан ұлдарыма ризамын. «Кенші даңқы» атағын абыроймен алып жүрмін деп ойлаймын. Жарым Ұлбол­сынмен 38 жыл отасып, ұлдарын аяқтандырып, келін-немерелерінің қызығын көріп отырмын. Немерелерімнен тау-кен ісіне араласатыны байқалмайды, – дейді ардагер кенші. Осы кезде әкесінің сөзін жалғап, ұлы Арыстан әңгімеге араласты. – Көзімізді ашқалы әкемнің шахтада жұ­мыс істегенін көріп өстік. Мектепте оқып жүр­генде-ақ шахтер боламын дедім. Анам жұ­мыс­тың қиын әрі қауіпті екенін айтып, басқа салаға баруыма көндірмекші болды. Алайда ме­нен өзге екі бауырым да кенші мамандығын игерді. Қазір айналаға танымал үлгілі отбасылар қа­тарындамыз. Бір қызым бар. Оның болашақта қан­дай кәсіпті игеретіні белгісіз. Менің түсін­генім, жүрегің қалайтын саланы меңгергенде ғана жұмысың өрге басады. Қазір заман ағы­мына қарай тау-кен ісі көнерген мамандықтар қа­тарына жатады. Себебі барлық жүйе автомат­тандырылды. Жаңа механизмдер дайындалды. Сондықтан қазір маман емес, жаңа үлгідегі механика керек, – дейді кеншінің үлкен ұлы. Айта кетейік, Базарбай Оспанов әулетінің та­ғы бір өнері – волейбол ойнау шебері. Ком­бинаттың командасы атынан талай додаларда жеңіске жетіп, республикалық, облыстық турнирлерден жүлдемен оралып жүрген мықты ойын­шы әулет. Кәсібі мен нәсібін қос қанат еткен Оспановтар әулетінің өмірі көпке үлгі.                 Омарташылықты отбасымызбен шетелде оқыдық