Екпеден текке қашамыз
– Қазақ «Ауырып ем іздегенше, ауырмайтын жол ізде» дейді. Ауруды емдегеннен оның алдын алған оңай. Балаларымызды қауіпті аурулардан сақтау үшін профилактикалық керекті екпелерді салдырған жөн. Әсіресе бұл ауыр гепатит, полиомиелит, туберкулез, дифтерия, сіреспе, қызылша ауруларының алдын алуға қатысты. Ал екпе алмаған адамдарға дер кезінде медициналық көмек берілмесе пневмония, бронхит, энцефалит сияқты асқынулардың соңы өлімге әкеліп соғатынын тәжірибеден білеміз. Екпелерді салдырудың арқасында қазіргі таңда полиомиелит, дифтерия, көкжөтел аурулары жоқ деуге болады. Мысалы, міндетті екпеге кіретін қызылша ауруының жұғу статистикасы өте жоғары. Ауа-тамшылы жолмен сөйлегенде, түшкіргенде, науқаспен қатынас болған кезде де жұғады. Вирус ауада таралатындықтан, денеге бөртпелер шыққанша 4 күн бойы басқа адамдарға жұға береді. Былтырдан бастап әлем елдерінде қызылшадан көз жұмғандар саны артып отыр. Елімізде өткен жылы қызылша вирусын жұқтырып көз жұмған балаларға бұрын екпе жасалмағаны белгілі болды. Мұндай жұқпалы аурулардың нақты кімге жұғатынын ешкім дөп басып айта алмайды, сондықтан бұл вакцинаны бүкіл әлем қабылдап отыр. Жаппай екпе егілген кезде ғана иммундық қабат пайда болып, қауіпсіздік орнайды. Өз тәжірибемнен мысал келтірсем, 1 емделушім туғаннан антибиотиктерге, әртүрлі тағамдарға аллергик. Сол себепті ата-анасы ешқандай екпе салдырмаған. Сол емделуші қызылша жұқтырып, 1 апта бойы қызуы 40 градустан түспей, басы ауырып, қалшылдап, құсып, жағдайы нашарлап кетті. Ауруханаға түскеннен кейін тек 7-күні ғана денесіне бөртпесі шығып, диагнозы анықталды. Оның қызылшадан жазылып шығуына қабылдаған амбулаториялық емі мен анасының медициналық білімі әсер етіп, асқынулар орын алмады. Екпені салдыртуға қарсы болып жатқан ата-аналар саны жылдан-жылға артып отыр. Олардың ойынша екпе әртүрлі неврологиялық ауруларға әкеліп соғады. Шындығында олай емес, оның себебі көп: ата-аналардың жүктілікке дейінгі денсаулығы, жағымсыз әдеттері, зиянды тағамдарды тұтынуы, т.б. әсер етеді. Екпеден соң балада қандай да бір асқынулар мен аурулар пайда болмас үшін, алдымен, екпені салдырар алдында баланың жалпы жағдайын жан-жақсы тексеру керек. Ең алдымен баланың қызуы көтеріліп тұрмауы қажет. Егер балаңыздың қызуы көтерілсе, суықтап ауырса, үйіңізде жұқпалы аурумен ауырып жатқан адам болса екпені кейінге қалдырған дұрыс. Екпеге шақырды екен деп ауырып тұрған балаға оны салдыртуға болмайды. Тіпті, ЖРВИ-мен ауырғаннан кейін кемінде екі апта өткен соң екпе жасауы керек. Екпенің қарсы көрсетілімдеріне жедел қабыну аурулары, неврологиялық және онкологиялық ауруларды жатқызамыз. Балаға екпе жасатуда ата-анамен қатар дәрігер де немқұрайлы қарамауы керек. Дәрігер баланың денсаулығына ұқыпты қарап, анализдерін дұрыс сараптап, баланың дені сау екеніне көз жеткізіп барып екпе жұмысын жасағаны дұрыс. Назгүл ӘБУШӘРІПҚЫЗЫ, декреттегі ана:Міндетті вакцинаға қарсымын
– Менің балам дүниеге келгенде перзентханада БЦЖ, яғни туберкулезге қарсы екпесін салды. Бір айдан кейін баламның қолтығында лимфа түйіні пайда болды. Бұны маған БЦЖ екпесіне реакция деп түсіндірді. Сол түйін анықталған сәттен бастап фтизиатр дәрігердің бақылауында болдық. Бірақ ешқандай ем-дом жүргізілмеді, 3 ай бойы тек сыртынан компресс жасап жүрдік. Лимфа түйіні дененің ішінде болса да, біздің сыртынан компресс жасауымызды түсінбедім. Балам 4 айға келгенде УЗИ-ге түсірдік, сол кезде қолтығындағы түйіннің үлкейіп кеткені анықталды. Сонда біздің 3 ай бойы жасаған компресіміз ешқандай көмек бермеген. Дәрігер бізді медицина ғылымдарының кандидатына кеңес алуға жіберді. Ол кісі бізге туберкулезге қарсы дәрілерді ішуге нұсқау берді. Оны ішпесе болмайды, қолтығындағы ісік кетпейді, ол туберкулезге айналып кетуі мүмкін деп айтты. Сонымен туберкулезге қарсы дәріні 2-3 ай ішесіңдер деп берді. Дәріні бере бастағаннан кейін 5 күннен соң баланың әлсіреп қалғанын байқадық, күндіз-түні ұйықтай береді, бет-ауызы ісіп кетті. Туберкулезге қарсы деп берген дәрілердің балаға жанама әсері өте қатты байқалды. Баламның жағдайынан қатты қорықтық, сондықтан ары қарай дәріні ішуден бас тарттық. Бірақ анализдерін үнемі тапсырып жүрдік. Ендігі жерде мен баламның денсаулығын қалыпқа келтіру үшін басқа жол іздей бастадым. Ағзаны табиғи жолмен тазартып, иммунитетін көтеретін БАД өнімдерін ішіп жатырмыз. Қазір ұлыма 10 ай толды. Балам бұрынғыға қарағанда жақсы болып қалды, бірақ түйіні әлі толық кеткен жоқ. Қолтығының астындағы түйін кете ме, кетпей ме, бұл сұраққа ешқандай дәрігер нақты жауап бере алмады. Жоғарыда айтқан өзімнің және баламның басынан өткен жағдай менің міндетті екпеге толық қарсы болуыма себеп болды. Әр ата-ана өз баласы үшін шешім қабылдауы қажет. Менің ойымша, қауіп бар жерде таңдау болуы керек. Министр мырза екпе салдарынан адам өлімі болмады деп жатыр. Бүгінгідей ашық қоғамда әлеуметтік желі арқылы дәл менің баламның басындағыдай жағдайға тап болған келіншектердің жанайқайын оқып, естіп, көріп отырмын. Баласының қолтығындағы түйін кетпей, іріңдеп, соңында операция жасатқан ата-аналар бар, тіпті қайтыс болып кеткен балалар жайында да естіп жатырмыз. Сондықтан мен әр екпе салдырған сайын осы жолы менің балама ештеңе болмай ма деген күмәнді оймен, қауіппен өмір сүргім келмейді.